Men o‘zimni yolg‘iz sezayapman. Men o‘zimni yolg‘iz his qilayapman! Men yolg‘izlikdan qiynalib ketdim. Men yolg‘izmaaaaaaaaan…
Hamma joyda “Men yolg‘izman” degan sado va aks-sado yangrabdi. Bu ovozning sohibi keng cho‘lu-biyobonning qoq o‘rtasida turgan bitta daraxt emish. Daraxtning barglari shivir-shivir qilib “Men yolg‘izman!” deyaverarmish.
– O‘zi senga kim kerak. Men yolg‘izman deguncha, senga kim kerakligini aytgin ey daraxt, debdi qaynoqligidan olovdek yonayotgan qum zarralari.
– Menga shamol kerak. Barglarim qimirlasa shamol kelib garmsel boshlansa deymanda, deb javob beribdi daraxt.
– Garmsel senga nima uchun kerak. Garmsel mening tinchimni buzadi, qum zarralarimni har qayoqqa eltib supirib oborib keyin yana olib kelishidan bezorman. Yaxshisi to‘g‘risini aytgin ey daraxt. Mening tomirlarimni kuydirmagin, deb menga ichingni yorgin. Axir, bilaman-da, sening tomirlaringni issiq qum zarralarim qoplab olgan u sening joningni oladi, issiqdan kuydiradi, oxir oqibat suvsizlikdan quriysan deb xoxolabdi qum zarralari bir ovozdan.
– Qanchalik meni kuydirishni istasang ham shu paytgacha ichimdagi obi-hayotni sipqora olmading. Chunki tomirlarim dushmanimdan kuch olmaydi, mening tomirlarim qum zarrasidan ham chuqurda joylashgan suv manbaiga ulangan. Shuning uchun men sendan qo‘rqmayman, olov singari otash purkashing hech kimga foydasi yo‘q, menga esa ziyon yetkaza olmaydi.
– Hoooooo! O‘zingni aldama ey daraxt. Yaxshisi hoziroq menga yalingin. O‘zingni aldab “shamol”kerak menga, menga garmsel kerak” deysan. Bilaman, mening otash nafasim sening joningni olganidan qiynalib, dushmanimni kelishini, garmsel bo‘lib qumlarimni ostin ustin qilishini istaysan-da! Bunchalik iching qoraligini bilmaymanmi? Qo‘shnidek yashasak, yaxshisi menga yalingin, meni otash nafasing bilan o‘ldirma deb rostini ayt!
– Men shamolni sog‘inganim, barglarim qarsak chalib garmselni kutib olishida bir sir bor. Har safar barglarim hilpirab qarsak chalganida tomirimdan xuddi quduqdan suv tortgandek obi hayotni tanamga tortib olishadi. Men senga yalinganimdan foyda yo‘q! Sen baribir otash nafasli qum zarrasi bo‘lib qolaverasan. Sening joning olovdan. Mening jonim esa suvdan. Sening joningni garmsel olsin. Mening jonimga shamol oro kirsin. Har safar barglarim tomirlarimdan suvni tortib olishga qiynalganida shamol yordamga kelib barglarimni yanayam xilpiratadi va tanam to‘yib-to‘yib suv ichib oladi. Shuning uchun yalinish bu o‘lim. Ishonch esa obi hayotdir.
Tomirlaringizning obi hayoti ishonchga ulangan bo‘lsin. Tanangizdagi joningizga quvvat beradigan obi-hayot sizning maqsadlaringiz va umringizning hosili bo‘lmish farzandingiz edi. Qarsaklar esa har doim bo‘laveradi. Kimdir tashqaridan qarsak chalib ustingizdan kulsa. Siz ich-ichingizda joylashgan ishonch bilan o‘zingizga qarsak chaling. Tomiringiz ishonchdan, qarsaklar muvaffaqiyatdan bo‘lsin. Meros esa bolalaringizga shamol singari do‘st bo‘lib qolaveradi.
Fikr bildirish
Sharhlash uchun siz saytga kirishingiz lozim.